Ad Senatum Parisiensem.

Peccasti nunquam, Senatus Illustrissime, & quoties in
reos tua detonuit iustitia, toties à Diuum Consistorio, dict
bat excusum fulmen, vel qui te nesciebat fulminasse. Scilicet hoc
est fatum tuum, neminem vt ferias, quin gratiam putet, etiam dum
te seueriorem experitur ; adeo nimirum sustines capitis sententiam,
donec vel obnitenti contra toti clementiœ tuœ, prœponderet scelerum
iniquitas. Sed quamquam bactenus illustrati radijs solaribus æquitatis
tuæ, fulmina, Postremum hoc nibilominus, in scelestum Mazarini
caput, intortum, toto illustrasti sole, itaque, vt vel ipsis eius sectarüs
videri nibil possit æquius, nisitamen in tanto tantæ Maiestatis
tuæ splendore cæcutiunt. Vnum enim, gladio Themidis tuæ
cum subiecisti Mazarini caput, totam eiusdem Mazarini gladio,
substraxisti Galliam, quæ peribat tota, nisi vel vnus ille periret. Vide
quam compendiosè feceris multa, qui vel vnicum deprimendo, tot
erexeris hominum millia, & nutantem Rempublicam nostram, vel
dum percuteres, confirmaris. Propterea, vindicem te fatetur libertas,
parentem populus, restaur atorem patria, ipsaque, si possent, vocalia
fierent lilia, vt tibi candorem suum, amota turpi, tot vitiorum
contagione, deberi faterentur. Desideraret volumen illius sententiæ
tuæ paraphrasis, adeo videlicet, vel in Mazarino sine flammis, Alcide
fœlicior, elisisti Lernæum monstrum, multiplex malum, in tot
quotidie feralia capita suppullulans, quot excogitabat commenta,
vt si quis superesset in venis cruor, illum eliceret inexsaturabilis nostri
sanguinis hirudo. Sed in hoc tamen te sensimus æquiorem, Augustissime
Areopage, quod Cæsaris te nostri Vindocinensis,

-- 5 --

scilicet, Beaufortij & Houdancurij præstiteris vltorem :
in illo exulabat amor Henrici Magni, in istis duo terrores bellorum
squallebant in situ carcerum, Hercules, opinor videri volehat
ille nefarius aduersùs hunc Geryonem, qui tantus esse non
poterat nisi pro more suo fieret adulter. Quid tamen euicit, Cæsaris
hoc exilio non extinxit illustre nomen ; sed gentibus exteris visendum
dedit : Beaufortij & Houdancurij non aboleuit memoriam,
sed omnibus eorundem fortius iniecit desiderium, Tibi suffecit
illustrioris fulmini materiem, dum in tantæ tam inclytæ Triadis
vindictam tibi detonandum incumberei. Quid igitur in posterum
de te tam fortiter, in hoc Syllano capite præ udenti, non expectabimus.
Heroum cœtus Illustrissime, quippe qui post percussum
anathemte tuo turbulentum incentoris caput, selegeris tandem
ab illustri Lotharingorum familia nostris præficiendum copiis
Imperatorem generosissimum Ducem d’Elbeuf. Meministi
for sanexternæ Tyrannidi fatale nomen, & miratus priuatam tanti
Principis ad bellum indolem, censuisti, non posse te fœlicius detonare
inhostes libertatis, quam si tantum, tam nefarijs ipsorum consilijs
obicem, obstrueres : Eat profecto faustis auibus, non sine Diuûm
mente selectus Heros : vincat tibi, vincat sibi, vincat libertati,
vincat patriæ : dum ego interim, ancillanti Themidi tuæ Rhetorica,
Iudicum galliæ consessus selectissime, quæ paucis
expressit, latius expono. Triduanoque labore, quem in compendium
tu, in volumen ego Mazarinum redactum, oculis subijcio, quamquam
Anonymus, tibi tamen si placuerit, agnoscendus, & cum
Gallia tota futurus semper.

 

Adiectissimus, Obsequentissimus,
& deditissimus seruus

M. D. B.

-- 6 --