robur, quantum impresserit Mazarino momentum,
vt qui nutanti quamquam vertice
stabat, adhuc affligeretur ; vel ex eo liquet, quod
vnico videlicet impar, nostræ Themidis, fulmini
fictile caput ; te totis depluentem anathematibus
non potuit sustinere, cui nimirum non
tam ab humanis quam à diuinis ignibus coaluerint
fulmina, ad improbitatis mulctam. Crediderim
equidem, allambisse tibi labia fatales
Isaiæ carbones, vel infusum certe potius tibi
duplicem Heliæ spiritum, quo scilicet (ita miles
sacra interpretor) non ab odæis vehementior
in Leuiatan, quam è castris in Amalecitas
detonares. Ita certe bifariàm ab eodem spiritu
diuisus eluxisti, cum è sacris rostris exscendisti
in Olimpium puluerem, recensque è
cameratis delubrorum Tholis Antistes, subijsti
ad Metymnœa tentoria generosus pugil, vt sacris
assuetas barbytis aures, præberes tubarum
cantibus, vmbonésque, non secus atque adyta,
in tripodem & cortinam exstrueres. Nec
nouum illud est, & insolens, siquidem, dum
insudas libertati publicæ, meministi solemne

page précédent(e)

page suivant(e)