Namque sub obtentu veræ pietatis oberrans
Per sacras ædes, cunctaque templa Deûm :
Illa quidem veluti cunctis infensa Celeno,
Prædandi solis artibus invigilat.
Hanc premit arbitrio Mimus de gente Latinâ,
Hispanas artes doctus & Italicas.
Huic vni regnans populum divexat ubique,
Occludens aures si bene quid moneas.
Propterea iste caper nactus quo turgeat auro,
Gestibus innumeris fascinat atque dolis.
Sic Rex Reginæ, regali cultus honore,
Omnia pro nutu destruit, ædificat.
Hiscere si tentet quisquam, tunc sæva parantur
Exilia, aut ipsis toxica mixta cibis.
Quilibet ergo sibi tacitus dum consulit, eheu
Vndique murmur adest, vndique mœror adest.
Anne gemit populus Sacri de luce Senatus ?
Nullus erit nobis tutor in auxilium !
Tempora non adeo memorantur dira Neronis,
Quin aliquis fuerit Tullius atque Cato !
Perdita sit veterum Gallorum libera virtus !
Aurea sæcla olim, ferrea semper erunt !
Sed frustra queritur, præter plorare relictum
Nil restat miseris, serpit ubique malum.
Attamen hæc inter tot tantaque spicula mortis,
Vnicus opposuit seque suúmque caput.
Est is Brussellus, Senio, pietate verendus,
Perpetuus cultor Numinis atque mei.
Si quis opum largus, si quis probitatis amator,
Si quis qui quod habet, hoc habet ille bonis :

page précédent(e)

page suivant(e)